Czwarty dzień zimowiska

Miód chełmiński, najlepiej lipowy, a jak się nie da to wielokwiatowy. Nie mniej ważne są przyprawy. Czy wiecie, że nazwa pierniki wzięła się od pieprzu? Pierne miały być podobno i stąd ta nazwa. A cudny zapach piernikom nadają cynamon z dalekich Indii, leczniczy imbir, drogi, ale bardzo aromatyczny kardamon. Gałka muszkatołowa daje odpowiednią barwę piernikom, a goździki  pozwalają zachować dłuższą świeżość. Coś pominęłam? No tak, mąka pszenna i żytnia… tej pierwszej więcej niż drugiej… Przyprawy (nie wiem w jakich ilościach bo wiedźma piernikowa tak to szybko robiła, że nie zdążyłam zauważyć L) należy w moździerzu ubić  z siłą odpowiednią. A wiedźma piernikowa nie ma nic wspólnego z czarownicą ani Babą Jagą, a z wiedzą, którą nabyła i stosuje. Wracając do pierników. Miód podgrzać należy, żeby był płynny, wlać do dzieżki, wsypać do niego przyprawy i umieszać. Następnie mąkę przesianą dodać i znów umieszać. A potem odstawić na 12 niedziel do ciemnej piwnicy…

To tak z pamięci spisując… z dzisiejszej wizyty w Muzeum Żywego Piernika. Dzieciom się bardzo podobało, że mogą same ulepić, wyciąć i wsadzić swoje pierniki do pieca, a potem je zabrać ze sobą.  

Po obiedzie kontynuowały naukę menueta, a potem miały zajęcia z druhną Dominiką z origami. Po południu jeszcze udały się na zwiedzanie Fortu z Panią Kamilą, a właściwie druhną Kamilą, która jest harcerką z ZHR-u i świetnie opowiada w trakcie oprowadzania. Dzieci mogły zobaczyć nietoperze, które zimują sobie w podziemiach fortu. Nie wszyscy chcieli na nie patrzeć, niektórzy przeszli obok nich z zamkniętymi oczami. Zdjęć nietoperzy nie będzie, bo jak byśmy je obudzili to by był dopiero ambaras.

A już całkiem wieczorem mieliśmy klimatyczny harcerski kominek z druhem Krzysztofem. Były opowieści, były wspomnienia, były same stare, dobre harcerskie piosenki.